Gestolde meditatie - De nieuwe kruisweg in de kerk Te Waaschoot

‘We kennen allemaal wel die ervaring: dingen waar een mens uren kan naar kijken zonder dat het een seconde verveelt, een kijken waarbij het besef van tijd vervaagt onder de betovering van een soort stille contemplatie. Aanwezigheden zijn het die rust en vrede brengen, en in de beste zin van het woord ont-spannen. … De speling van het licht in glas reken ik tot diezelfde aanwezigheden. ..’

Scherven van licht – 2006

Met deze woorden opende Prof. Peter Schmidt in 2006 in de Sint-Niklaaskerk te Gent de tentoonstelling ‘Scherven van licht’, waarin hedendaagse religieuze glasraamkunst van Ingrid Meyvaert te bewonderen was.

Het pronkstuk van deze tentoonstelling was de nieuw ontworpen Kruisweg, een installatie en kunstwerk bestaande uit twaalf glas-in-loodpanelen. Dit werk is nadien gedurende een tweetal jaar in de Sint-Ghislenuskerk in Waarschoot te bezichtigen geweest.

De twaalf abstracte panelen deden enerzijds wat vervreemdend aan, vooral voor hen die de traditionele afbeeldingen gewoon zijn. Anderzijds lieten ze juist door hun openheid meer ruimte voor een vrije interpretatie, een eigen invulling, een grotere kans tot herbronnen.

De nieuwe Kruisweg in de Sint-Ghislenuskerk – 2011

In die periode kreeg glaskunstenares Ingrid Meyvaert vanuit de kerkraad de vraag een nieuwe kruisweg te ontwerpen voor de Sint-Ghislenuskerk. Deze kruisweg werd door bisschop Van Looy ingezegend op 19 april 2011.

In onderstaande bijdrage geeft de ontwerpster meer achtergrond over wat haar inspireerde bij de realisatie van dit werk.

‘Met grote dankbaarheid blik ik terug op het moment dat ik de opdracht kreeg een kruisweg te ontwerpen voor de mooie, moderne Sint-Ghislenuskerk te Waarschoot.

De wens van de opdrachtgevers was zeer concreet. ‘Kunst in opdracht’ is een grote uitdaging, het is een boeiende en verrijkende zoektocht.

De architectuur van de kerk had de plaats bepaald, wat een optimaal gegeven was: de kruisweg kon geïntegreerd worden. Een vijftien meter lange nis in de betonnen achterwand werd het draagvlak van de glas-in-loodpanelen, die zichtbaar zijn via kunstlicht.

Aanleunend bij een klassieke kruisweg, was de vraag vijftien panelen te ontwerpen waarin de verschillende staties herkenbaar zijn. Ik heb bewust gekozen om composities te maken waar het figuratieve een harmonisch geheel vormt met een abstracte achtergrond. De eenvoudige lijnvoering van de figuren, zonder details van hoofd en handen, laat de toeschouwer duidelijk weten om welke statie het hier gaat.

Ik heb een creatie gemaakt waar ik de kijker de kans geef binnen te treden in mijn wereld van glas en kleur. Het prachtige mondgeblazen glas in al zijn tinten en tonen doet de taferelen rijkelijk opleven. Ondanks mijn vrij sober kleurenpalet: geen rood, oranje of fel groene tinten, komt het geheel levendig en hoopvol over dank zij de vele contrasten tussen de donkerblauwe, paarse en gele partijen.

Het gebruik van gele glasscherven in ieder paneel wijst op de aanwezigheid van het Licht in de duisternis, in het lijden dat steeds weergegeven wordt aan de hand van donkere kleuren.

De filosofische achtergrond van mijn kruisweg is dat ieder mens die lijdt, in zijn lijden ‘licht’ kan ervaren. Eerst heel subtiel en gering, later wat meer.

Door het lijden heen gaan we op weg naar het Licht. De vijftiende statie, de Verrijzenis, is dan ook een apotheose van gele en witte tinten.’

Mediteren bij een kruisweg…

Voor een ongelovige is het vreemd:

je bezinnen over het lijden, de eenzaamheid en pijn van één mens,

als bron van hoop en geloof in de overwinning van de liefde over alle lijden…

En toch,

voor gelovigen is het een jaarlijks terugkerend ritueel,

een onmisbare schakel in de tocht naar Pasen.

Deze kruisweg met zijn vijftien staties

biedt iedere toeschouwer de kans

om te kijken naar kunst,

te mediteren over het geloof,

te herbronnen

en hoopvol en liefdevol te bidden tot God.

Ingrid Meyvaert